《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
政治/国族：美国与古巴、共产主义；女性：逻辑与观点取舍。最近关于戏剧、电影、新闻的片子似乎特别多，是对于文化产业以外的世界失去了感知吗？——感觉算是一种阶级文化的银幕重归。妮可打的针太恐怖了。
#观影手记# 2358
知道要拍什么，也大概知道想表达什么，但是真的拍的好无聊啊。妮可是不是真的选剧本的眼光有问题啊
sorkin一贯的咄咄逼人让人忽略了这部片的似水柔情。许多场戏把lucy作为一个女人遇到的难题写的淋漓尽致。很多台词是二三刷才能明白的妙。
906｜表现欲爆表的索金这次真是讨人厌，导演水平逐渐下降的同时几乎放弃了正常的推进，于是我们就能看到这样的场景：男女主你一言我一语地搭着，然后恢弘的配乐响起，这时我们才意识到这里似乎很重要。整部电影都是如此，感觉索金拿着个手电筒给观众指点迷津：看！我要表现他们的感情了！看！伪纪录片！看！这个社会议题多么令人深思啊！可惜电影不是指哪打哪的打地鼠游戏，披上年代感的伪装也不能掩盖死气沉沉的事实。妮可·基德曼是压死忍耐的最后一根稻草，看到她那无时无刻装腔作势的僵硬的脸就烦。
再一次无法忍受艾伦索金的风格，把台词塞进电影的每一分钟，政治婚姻性别年龄身材etc所有问题一个不落，毫无重点，生怕观众不知道你什么都想批判。还是那句话，请专注地讲故事，以及过于美丽而自知的姿态就是平庸。表演还是能看的，妮可稳定而出色的演技，哈维尔巴登过于迷人的演唱。寇森演的还像寇森🤦♀️
故事本身很动人。比的电影都是考验听力，Sorkin的电影都是考验阅读速度。看完之后还是要感叹Sorkin他父母在Sorkin他小的时候没有因为他比刘星还刘星而打死他足可以获得年度优秀父母的荣誉称号。
冲着妮可基德曼终于看完了，剧本实在无趣，但最后一幕妮可演得好动人，值一座奥斯卡了
开头就不怎么吸引人，妮可那个妆越看越像Susan，sorry~
在两条纠缠不清的剧情主线中我陷入了观影迷茫……（二刷：这次思路清晰了很多，故事主线就是露西挽救她破碎婚姻的过程。原来她才是现实世界中的旺达，凭借一己之力建立了一个美好的家园，在那里，她和她深爱的人一起过着幸福的生活。）
事先由标题发散设想了太多，导致主线令我有点措手不及。男主和kid唯一让我感受到这两个角色真的有连系着的时候就是kid被一把推到铺着白布的床上的那个动作与反应。Oscar Isaac真的好爹地哦🥺头发有点散下来的时候更香香🤤
一群优秀的演员拯救了艾伦索金的剧本。妮可基德曼、哈维尔巴登和Jk西蒙斯配得上奥斯卡的提名，但艾伦索金却被一星期的时间概念框柱了。拆开精美的包装，只不过是用高密度的台词尽可能多的塞满种族、家庭和女性等颁奖季青睐的议题。
2. 艾伦索金室内戏竟然大翻车😢
她有三套房子，可她总说自己没有一个家。从工作到婚姻，所有一切都在这一周时间内迅速发酵，看着眼前不被重视的自己回忆起过往更加不公的待遇，抬头低头间似乎都是生活剥落下的碎片。“Lucy, I'm home”，那是她的野心，是她的梦，是她在片场拼命争取来的剧本改动，却在最后显得那么的悲伤与心酸。（落日数羊）
整套下来剧本非常扎实，一板一眼，循序渐进，1960年的思想和观念只是一个故事罢了
是不是化妆问题，有时候妮可很像妮可有时候就看不出来。整个故事很老气。
我妮脸僵成这样子了 还能贡献奥斯卡级别的表演
老婆…老婆！！！
锁精剧本越来越烂，导演技巧毫无长进，《芝加哥七君子审判》就看得我头大，这片更糟糕，剧情稀烂不说，剪辑简直混乱到家了。全片唯一的优点就是传奇演得确实不错。
剪辑有点乱，夹杂的那些回忆有点过于累赘了。但是妮可基嫚的表演是蛮惊喜的。
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
