《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
看着橘色灯下飞蛾视死如归的劲头，觉着深深的徒劳，那我们平日的执着又何尝不是另一种莫名的徒劳呢？人呐，正因如此才在这黑白世间绽放出艳丽的色彩啊…
终于看了电影的#《雪国》#，凉丝丝的物哀与幽玄是有的，若论无边无涯的徒劳与虚无，感觉完全不及川端康成以及汉字川端文学之父叶渭渠的文字。刚搜了下，网上包括知乎、起点，全是付费阅读。被人买断，我也早已不属于我。拿自己做的终极版这样截图，应该可以的吧。
情感描述比较细腻的电影，“徒劳”二字贯穿电影始终，看完后确实有种无力感，影片中所描述的爱恋确实徒劳而凄美，但对于其他国家的观众来说，文化差异确实也是对这部电影感同身受的障碍之一，虽然不能完全感受影片中的情感表达，但还是可以一定程度理解这种爱情的徒劳感
益生菌和奈绪演得都很不错啊，倒是森田望智演叶子有点意外。
奈绪很美，没有叶子啥事。个人向春风沉醉的夜晚致敬。
哭。高桥桑的声音。驹子的徒劳。小说的想象空间让电影给还原解读，是这么悲伤的人们。还是要一遍遍读小说，意味千重。
很显然，川端先生的作品，也是不能影视化的，但因为演员都是我喜欢的演员，美术和服装也挺喜欢，于是，穿过长长的隧道，便是雪国……
原著并不长，也不好改编。这个程度不算失败。
爱情就是这么做作。苦心经营，敌不过东京来的一个嫖客。
奈绪确实很美。最后也很炙热。但是总感觉不是那么好
稀巴烂！稀巴烂是一种怎样的烂，就是连尖酸刻薄的俏皮话都懒得说的烂，又蠢又恶心
为什么里面的人都这么变态，对于爱情，都不说明白，藏着掖着。
A24三件宝：诡异的动物，爆掉的脑袋和衰老的肉体。
不太成功的改编，演员是好演员，就是一言一行怎么都不对味儿，有种气质不合的别扭。整个叙事也是功力不足的感觉，抛开原著来看，更是一头雾水。
徒劳，都是徒劳。奈绪偶尔像苍井优，高桥的泡面卷发偶尔像bg的蔷薇头。
看完剧的我天啊,带着看美的眼睛看它吧!命运之轮,角色有灵魂.太耀眼就可以以念念不忘.“徒劳”一词贯穿全剧
超乎预料之好，几乎想要打五颗星（那就打了吧）。视听上营造的间离效果，错落的叙事，一切的一切，好像隔着雾无法将你触摸的徒劳。“爱人甚多，得失且过。”釜底抽薪的一句话
快结束的时候 前排老哥大笑一声 我们也没忍住 紧接着 整个影厅都充满了快活的空气
贫穷与苦难总是一对孪生兄弟
新选组的诞生发展和消亡，历史洪流中的一点波澜。
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
